اضافه وزن.

Ephraim kishon

سفرهای خارجی به این جهت موجب خوشحالی شهروندان می‌‏گردد، زیرا که آن‏ها همواره به او لذت بی‏‌وصف بازگشت به وطن را بشارت می‌‏دهند. این توافقِ باشکوه فقط یک عیب دارد، و آن این است که انسان نه به تنهائی بلکه همراه با یک چمدان سفر می‏‌کند، چمدانی که مرکز تمرکز پی‌گیری جنون‌آمیز تمام کارکنان شرکت‏‌های هواپیمائی فرودگاه‌‏های بین‌‏المللی واقع می‌‏گردد.

نه، نترسید، در اینجا از رژیم غذائی و کالری‏‌ها صحبت به میان نخواهد آمد. صحبت از چمدان است، دقیق‏‌تر: صحبت از عادت تأسف‌انگیز شرکت‏‌های هوائی بین‏‌المللی‏‌ست، از جریمه شدن مسافرانی‏ که چمدان‏‌هایشان بیشتر از بیست کیلو وزن دارد. پس حقوق بشر کجا مانده است؟ یک سرنشین فربه با یک وزن بدن مثلاً صد و پانزده کیلوئی و یک چمدان رخصت یافته بیست کیلوئی بدون هیچ‏ گونه ممانعتی با مجموع وزن صد و سی و پنج کیلو از منطقه کنترل می‏‌گذرد _ اما برعکس، مرد کوچکی با وزن بدن هفتاد کیلوئی خود که با افزوده شدن یک چمدان بیست و پنج کیلوئی به آن مجموعاً یک وزن مسخره نود و پنج کیلوئی را تشکیل می‏‌دهد فوراً جریمه می‏‌شود. تجربه به من می‏‌گوید چمدان‌‏هائی که در سفر همراه برداشته می‌‏شوند همیشه سنگین‌‏تر از بیست کیلوست. شاید که در هنگام ترک کشور این‏ طور نباشد _ اما هنگام بازگشت به وطن مطمئناً چنین است. صرفنظر از بارانی تازه‌‏ای که به وطن بازگشته با بی اعتنایی بر روی دستش حمل می‏‌کند، با یک اطوی الکتریکی در یکی از جیب‏‌های پالتو و یک ترانزیستور ژاپنی در آن جیب دگر.

ــ ناتمام ــ