زبان آلمانی با آفرینشهای بزرگ خود از زمان اشعار و افسانههاى
قهرمانانه سده سیزدهم تا
لوتر و گوته و امروز، زبانی ثروتمند،
قابل انعطاف و پُر زور با بازی‌های فراوان، با وسواس و بیقاعدگیاش، با آهنگی بلند و جاندار
و با آن مزاح کردنش یکی از بزرگ‌ترین گنجینهها و باوفاترین رفیق و تسلی خاطر زندگی
من بوده است، و هنگامی که اشعار و شاعران این زبان ستایش و تجلیل میگردند، آنگاه
سهم عمدهای از آن به این زبان تعلق میگیرد. اگر چه ما شاعران هم به آن دسته از کارگرانی
تعلق داریم که در ساخت و متفاوت ساختن زبان مشغولند، اما هر اندازه هم که بزرگ‌ترین
شعرا بتوانند به آن بدهند و بر آن بیفزایند، در برابر آنچه که زبان به ما میدهد و
در برابر معنایش بینهایت کم است.
ــ ناتمام ــ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر