در باره سالخوردگی.(3)
اما یقیناً میتوانم از چند استعدادی که سالخوردگی به
ما هدیه میدهد با سپاس و قدردانی نام ببرم. با ارزشترین این استعدادها در نزد من
داشتن گنجینهای از عکسهاست، عکسهائی که فرد سالخورده بعد از زندگی درازی در ضمیر
خود حمل میکند و با محو گشتن فعالیتش با نوعی احساس کاملاً متفاوت به آنها رجوع میکند.
هیبت و چهره انسانهائی که مدت شصت و هفتاد سال است دیگر بر روی زمین نیستند در ما
به زندگی خود ادامه میدهند، به ما تعلق دارند، با ما همصحبتاند و با چشمانی زنده
به ما مینگرند. خانهها، باغها، و شهرهائی که در این بین محو یا به کلی عوض شدهاند
را به طور غیر منتظرهای مانند سابق میبینیم، و کوهستانهای دور و سواحل دریاهائی
را که ما دهها سال پیش در هنگام سفر دیدهایم همچنان تازه و رنگی در کتاب مصور خود
دوباره مییابیم. دیدن، با دقت ملاحظه و تفکر کردن بیشتر و بیشتر به یک عادت و تمرین
تبدیل میگردد، و نامحسوس بر روان و رفتار نظارتگرِ کل رفتارمان تأثیر میگذارد.
ــ ناتمام ــ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر