شعرهای برتولت برشت.(2)

از یک کتاب درسی برای شهرنشینان.(1)

دو

در باره پنجمین چرخ

در آن ساعت که تشخیص می‌‏دهی چرخ پنجمی

و امید از تو می‏‌گریزد،

ما پیش توئیم.

اما

آن را هنوز درک نمی‏‌کنیم.

ما متوجه می‏‌گردیم

که تو صحبت‌‏ها را سریع‌‏تر ادا می‏‌کنی

تو واژه‏‌ای می‏‌جوئی که با آن

عزیمت کنی

علتش این است:

مایلی جلب‌توجه نکنی.

تو در میان صحبت از جا برمی‌‏خیزی

تو با عصبانیت می‏‌گوئی: می‏‌خواهی بروی

ما می‌‏گوئیم: بمان! و متوجه می‏‌گردیم

پنجمین چرخ توئی.

تو اما می‌‏نشینی.

در نتیجه پیش ما نشسته می‏‌مانی،

همان ساعت که ما ملتفت می‏‌گردیم

که تو چرخ پنجمی.

اما تو

دیگر آن را درک نمی‌‏کنی.

بگذار به تو بگویم: تو

چرخ پنجمی

خیال نکن من، کسی که این را به تو می‏‌گوید

یک تبه‏کارم

تبر در دست نگیر،

بلکه یک لیوان آب بردار.

من می‏‌دانم، تو دیگر گوش نمی‏‌کنی

اما

بلند نگو جهان بد است

آن را آهسته بگو.

زیرا آنچه اضافی‏‌ست پنجمین چرخ است

و نه چهار چرخ دگر

و جهان بد نیست

بلکه

مست می‌‏باشد.

(این را قبلاً هم باید شنیده باشی.)

ــ ناتمام ــ