جناب سروان از کوپنیک.(3)

عکس ویلهلم فوگت که از طرف پلیس برای دستگیری‎اش در سال 1906 منتشر شد

ویلهلم فوگت دارای قامتی باریک و کمی خمیده بود، پاهایش اندکی کمانی و صورتش فرو رفته و استخوان‎های گونه‎اش قوی بودند، ریش و سبیل خاکستری و پوستی رنگ‎پریده داشت. او کت و شلوار کهنه سیاه‎رنگی بر تن داشت که هنوز پاره پوره نشده و پیراهنش هم بدون یقه بود. کلاهی سفت و سخت بر سر داشت و چکمه‎هائی ضخیم. یک بسته که دورش نخ پیچیده شده بود در دست داشت و دستگیره در را محکم نگاه داشته بود و شگفت‎زده به داخل مغازه نگاه می‎کرد.

وُرمزر: کاری داشتین؟ چیزی می‌خواهید تحویل بدید؟

فوگت: نه. او در را می‎بندد و می‎رود.

اشلتو: او چی می‎خواد، مثل جسدی که انگار بهش مرخصی داده باشند به نظر می‎آمد.

وُرمزر: نمی‎دونم چی می‎خواست ــ شاید می‎خواد یک اونیفورم گارد سلطنتی سفارش بده!

اشلتو: عالی، وُرمزر! جیک جیک کردن آسونه!

وبشکه به وُرمزر: جریان اینه که باید قسمت پشت رو دوباره شکافت، و بعد میزونِ دور کمر بهم می‎خوره.

وُرمزر: جناب سروان، بخاطر چند میلیمتر راضی نشید که این پارچه نازنین قطعه قطعه شه. دستور دستوره ــ اما بخاطر این موضوع ابداً چیزی براتون پیش نمیاد.

اشلتو: آره، هیچ اتفاقی نمیفته؟ و اگه من در محله لیندن با اعلیحضرت دیدار کنم، و ایشان از جیبشان متری دربیاورند و دگمه‎های نزدیکِ باسنم را اندازه‎گیری کنند ــ بعد چه می‎شود؟ و می‎خندد.

وُرمزر: بعد چی می‌شه؟ من می‎خوام به شما بگم چی می‎شه: بعد او طبیعتاً از شما می‎پرسه چه کسی اونیفورم را برایتان دوخته است، و شما می‎گید: آدولف وُرمزر در پوتسدام. او بلند خواهد گفت: چی، وُرمزر عزیزِ خودم!! او خودش شخصاً لباسامو می‎دوزه. پس بنابراین فاصله دگمه‎ها نمی‎تونن غلط باشن، بلکه متر من اشتباه می‎کنه!! بفرما این هم یک نشان افتخار برای شما. جناب سروان، به همین نحو ادامه بدید. ــ با هیجان ــ می‎بینید، وقتی شما اونیفورمتون رو پیش وُرمزر سفارش بدید ارتقاع مقام هم به دست میارید!!

اشلتو شیهه‎کشان: عالی، وُرمزر! فوق‎العاده‎ست! خدای من! از دست این وُرمزر عزیز! شگفت‎انگیزه!! طنین خنده. زنگوله در مغازه به صدا می‎آید.

وُرمزر: طرف دوباره برگشت ــ

فوگت میان درِ نیمه باز ایستاده بود و با اشتیاق به چکمه درون ویترین نگاه می‎کرد.

وُرمزر به سمت او می‎رود: چیزی لازم دارین؟!

فوگت به او نگاه می‎کند.

وُرمزر: چی می‎خواین؟ اینجا دنبال چی می‎گردین؟!

فوگت: من فقط می‎خواستم چیزی بپرسم ــ

وُرمزر: بیرون!! اینجا جای گدائی نیست!!

فوگت فوری به بیرون می‎چرخد و در را می‎بندد.

وُرمزر: خنده‎داره. تو روز روشن در مغازه من! اینا امروزه خیلی بی‎حیا شدن، درست مثل مگس.

اشلتو: وُرمز، خودتونو عصبانی نکنید، بذارید فاصله دگمه‎ها رو درست کنن.

وُرمزر: بسیار خوب، آقای اشلتو، بسیار خوب. هرطور که شما مایلید ــ ما انجامش می‎دیم. ویلی، به جناب سروان کمک کن اونیفورمشونو از تن دربیارن. دوشنبه اونیفورمتون حاضر می‌شه ــ با فاصله قانونی دگمه‎ها. حالا راضی هستید؟

اشلتو: ممنون، آقای وُرمزر، خیلی متشکرم، آقای وُرمزر! وقتی من لباس نظامی جدید سفارش می‌دم، بعد باید همه چیز بی‎نقص باشه، و بعد از داشتن چنین لباسی خوشحال می‎شم، می‎فهمید؟

صحنه تاریک می‎شود.

ــ ناتمام ــ