جناب سروان از کوپنیک.(30)

صحنه دهم

بازیگران:

اوبرمولر شهردار، خانم اوبرمولر، فرزندانشان هلموت و ایرِنه، فانی دختر خدمتکار، وابشکه پارچه‌بُر.

اتاق خواب آقای اوبرمولر شهردار کوپنیک. تختخوابی پهن از چوب بسیار مرغوب با دو میز کوچک در دو سمت آن، پرده‎ها، لامپ‎ها، کمدهای لباس. بر روی دیوار بالای جائی که مرد می‎خوابد تابلوی مادونا دِلا سِدیا و بر بالای سر جائی که زن می‎خوابد تابلوی آدم اثر میکل‎آنجلو آویزان است. بر روی دیوار یک ساعت تیک تاک می‎کند، یک ساعت زنگ‎دار بر روی میزِ کنار تختخواب، هر دو ساعت سه و ربع صبح را نشان می‎دهند. یک دستگاه تلفن روی میز کنار تختخواب در سمت خانم شهردار. خانم اوبرمولر با ظاهری مانند همسر ژوپیتر بر روی تختخواب می‎نشیند، با لباس‌خواب و ژاکت شب دستباف که در زیر آن یک سینه‎بند پستان‎ها را حمل می‎کند. موهایش آرایش گشته و باسنجاق‎مو و قلاب بالا نگاه داشته شده است. او گوشی تلفن را کنار گوش خود نگاه داشته و با هیجان زیادی با انگشت‎های دست بر روی دستگاه تلفن ضربه می‎زند و در این حال داد می‎کشد.

خانم اوبرمولر: پوتسدام! پوتسدام! پوتسدام 324، وُرمزر؟

اوبرمولر با صورتی که نیمی از آن با کف پوشیده و نیمه دیگرش اصلاح شده است، با حوله حمامِ باز، با لباس‎های زیرِ پشمی، بند جوراب و چکمه نظامی با مهمیز سراسیمه از حمام خارج می‎شود: ماتیلده، تلفن کردی؟ پس این فانی کجاست؟!

خانم اوبرمولر: خدای من، من که نمی‎تونم جادو کنم ــ روی دگمه‎ای فشار می‎دهد و صدای جیغ مانندی بلند می‎شود. پتسدام، پتسدام 324. برو صورتتو اصلاح کن، تو با این وقتی که داری حتی نمی‎رسی اصلاح صورتتو تموم کنی!

اوبرمولر: تموم تموم تموم، چطوری باید تموم کنم وقتی هیچ چیز حاضر نیست. پس فانی کجاست؟

خانم اوبرمولر با عصبانیت شماره می‎گیرد: غاز دوباره رو گوشش خوابیده. کسی جواب نمی‎ده.

اوبرمولر: اگه وُرمزر لباسو نرسونه بعد باید با اونیفورم قدیمیه برم، من که نمی‎تونم با لباس زیر به پادگان برم، من باید رأس ساعت چهار ...

فانی دختر خدمتکار، خواب‎آلود، در لباس خواب: چه کار باید بکنم؟

زن و شوهر با هم: اونیفورم!!

فانی: اونیفورمو هنوز نیاوردن!

اوبرمولر: اونیفورم قدیمی، لعنت بر شیطون! اونیفورم قدیمی!!!

فانی تنبلانه: قدیمیه رو؟

خانم اوبرمولر: البته، بیاریدش، پائین جلوی انباری آویزونه.

فانی: اونو که قراره بندازیم دور.

اوبرمولر فریاد زنان: اونیفورمو بیارین اینجا!!

فانی: خوب میارمش دیگه و می‎رود.

خانم اوبرمولر: پتسدام!! پتسدام 324! حالا همینطور اینجا بیکار نمون، برو کف رو صورتتو بشور. حرف نزن وصل شد. بله، پتسدام، اینجا شهردار اوبرمولر از کوپنیک ... شهردار اوبرمولر ... کوـ پ ـ نیک ... نه، نه ... اِشپانداو نه ... من می‎گم کوپنیک و شما می‎پرسید اِشپانداو؟ ... کوپنیک!

اوبرمولر گوشی را از دستش می‎گیرد: مغازه اونیفورم دوزی وُرمزر در پتسدام ــ شما به من قول دادید تا ساعت دوازدهِ شب اونیفورم تازه رو به من برسونید، شما گفتید حداکثر ساعت دوازده، حالا ساعت سه و نیم صبحه، شما می‎دونید که من ساعت چهار صبح باید در پادگان باشم، من که نمی‎تونم لخت اونجا برم، چطور می‎تونید منو تنها بذارید، من ... بله؟! اونجا وُرمزر نیست؟ پس چه کسی ... بله، چی، کسی جواب نمی‎ده، چرا کسی جواب نمی‎ده؟ وسطِ شبه؟ اما هوا که روشنه!! واقعاً که رسوائی‌آوره و گوشی را می‎گذارد. کسی جواب نمی‎ده. وُرمزر جواب نمی‎ده.

خانم اوبرمولر: خوب منم بهت گفتم که نصفه‌شبه و مردم خوابیدن.

اوبرمولر: هوا روشن شده. من باید ساعت چهار ...

فانی با اونیفورم قدیمی: اینم اونیفورم. من فکر می‎کردم که باید دور انداخته بشه.

خانم اوبرمولر: نمی‎خواد فکر کنین، به شوهرم کمک کنین، سریع، سریع!

اوبرمولر: شلوار رو می‎شه هنوز پوشید، با سنجاق‌قفلی جلوشو می‎بندم. شلوار را می‎پوشد. اما کت! کت!! سعی می‎کند کت را بر تن کند.

خانم اوبرمولر با فانی به پوشیدن کت به او کمک می‎کنند: تو خیلی چاق شدی، خیلی وقته که بهت می‎گم خیلی چاق شدی!

اوبرمولر: حرف پوچیه! پارچه آب رفته، من پنج سال پیش هم مثل امروز بودم، خداوندا، حالا من که نمی‎تونم گوشتای اضافی رو از بدنم با چاقو ببرم!! نه نمی‎شه. با آه بلندی دو سمت کت را می‎کشد، اما دگمه‎ها بسته نمی‎شوند.

ــ ناتمام ــ

http://www.youtube.com/watch_popup?v=9Algc2tF0SQ&feature