دلگرمی‏‌ها.(2)

شراب به عنوان نوشابه‏‌ای تعادل‌‏بخش، تسلی‏‏ دهنده، آرام‏ ساز و بخشنده خواب و رویا، بسیار نجیب‏‌تر و زیباتر از آن خدائی‏‌ست که دشمنانش تازگی‏‌ها مایلند به ما بقبولانند. اما شراب برای هر کسی نیست. برای لذت بردن هنرمندانه و خردمندانه از آن و دوست داشتن و درک ابعاد لطیف چرب‌‏زبانی‏‌اش، باید مانند بقیه هنرها از استعداد طبیعی برخوردار بود.

(از "هنر بیکاری" سال 1904)

***

شراب

گاهی خوشحال می‏‌شوم، ساکت و تنها

در اتاق سردی با آرامش کامل می‏گساری کنم،

با یک شراب قدیمی و محبوب

یک کلمۀ دوستانه و راست صحبت کنم.

بعد امیدوارانه آرزوی رسیدن زمانی را بکنم،

که به من و زیارتم بر روی زمین

بار دیگر، اگر هم که با درد باشد،

روزهائی بالغ و پاک داده شود.

بعد اما یک دوست هم ارمغان می‏‌دادند،

که جام زندگی لبریز شده‏‌ام را

با لذتی شاکر و محتاط حرمت می‌‏گذاشت،

و شراب رسیده را می‏گساری هم‏پایه بود.

(1902)

***

شراب منِ زاهدِ گوشه‌نشین و دهقان را پادشاه، شاعر و عاقل ساخت. شراب زورق خالی گشتۀ زندگی را با سرنوشت‏‌های نو پُر می‏‌سازد و سرگردانان را به امواج زندگانی بزرگ بازمی‌‏گرداند. شراب یک چنین چیزی‏‌ست. اما شراب هم مانند تمام استعدادها و هنرهای ارزشمند دیگر است. می‌‏خواهد دوست داشته شود، مورد توجه قرار گیرد، درک گردد و با زحمت به دست آید.

(از "پتر کامنسیند" سال 1903)

***

فردا _ فردا چه خواهد شد؟

عزاداری، نگرانی، خرسندی کم،

سری سنگین، شراب ریخته _

تو باید زندگی کنی، امروزِ زیبا را!

اگر زمان با پرواز سریع

در منطقۀ دائمی خود در سفر است،

این جام پر از شراب اما

مال خود من می‏‌باشد.

آتش جوانی خاموش گشته

بلند زبانه می‏‌کشد این روزها.

مرگ، بفرما این هم دستم،

هنوز می‏‌خواهی به چه مجبورم سازی؟

(1903)

ــ پایان ــ

http://www.youtube.com/watch_popup?v=uDCmizKTXUI