عرایض کوتاه.

پدر: بگو ایستادن مانع کسب است.

کودک: ایست دادن مایه چسب است.  

***

اولی: بالاخره یک روز آفتاب از زیر ابرها بیرون میاد، زیاد ناراحت نباش.

دومی: ای بابا، آنچه که عیان است چه حاجت به بیان است!

***

اند ناو اِ لیتل مدیتیشن.

مدیتیشن ایز لاو

لاو ایز لیو

لیو ایز یو

آر یو لاو؟

(ملا عشقی، ساکن فرنگ)

***

قدش بلند بود و برای تأکید بر افتخار کردن به آن طوری مدام می‎گفت "ابی لینکلن واز اِ وری لانگ بوی" که انگار او خود لینکلن است و در حال نوشتن قانون اساسی‎ست!

تصور می‎کرد که چون هیتلر و ناپلئون و شرکا همه کوتاه قد بوده‎اند، بنابراین ایشان نمی‎تواند دیگر جزء دسته دیکتاتورها به شمار آید!

می‎گفت اسد دیکتاتور بلند قدی‎ست اما عقلش به بلندی عقل من نمی‎رسد!

انتقام از چشمان ریز بی سویش می‎ریخت، اما باز ادعای نوع‎دوستی می‎کرد.

(شهروند درجه دو)

***

روی زیبای تو دیدن دارد

زمزمه از تو شنیدن دارد

آن پیشانی گرد

آن چشم درشت

عجب بوسیدن دارد.

(مجنون)

***

درگیری مفصلی با خودم داشتم. اولین دلیل این درگیری را به خاطر می‎آورم: او آنجا بود و من رهایش نمی‎سازم. در این لحظه انگار روح کسی در اتاقم به پرواز می‎آید! به خودم می‎گویم اگر قرار بر این است خدائی باشد که آفریننده این جهان می‎نامندش، بنابراین چرا نتواند روح هم وجود داشته باشد!. صدائی، نمی‎دانم در گوشم یا در فضای ساکت اتاق می‎پیچد "خدا بزرگ‎ترین خرافات است" اما فکر من با چیزی دیگر مشغول بود. من به این می‎اندیشیدم که چرا باید افراد به اصطلاح نابالغ را از خواندن کلماتی که من آموخته‎ام، کلماتی که ساخته شده در زبانی‎ست که من و تو با آن صحبت می‎کنیم منع کرد، چرا باید از گفتن‎شان خجالت بکشم یا واهمه داشته باشم ... این بار انگار که روح حاضر در اتاق به درونم حلول کرده باشد از زبان او سخن می‎گفتم: "ملتی را می‎توان بالغ نامید که استفاده از کلمات موجود در زبانش مایه شرمساری گوینده و نویسنده آن نگردد، و اگر احیاناً گاهی چنین می‎گردد، بنابراین باید ملت این هوشمندی را داشته باشد که کلمه‎ای زیباتر و وزین‎تر بجایش خلق کند. آیا این کار مشکلی‎ست؟" صدای خدا با صدای روحی که بی خبر آمده و خود را نشان نمی‎داد قاطی هم می‎گردند و در گوشم می‎پیچد: "خدا: نه، اصلاً کار مشکلی نیست ... روح: نه، اتفاقاً خیلی هم آسونه ... خدا: ما شما را لخت آفریدیم ... روح: من خودم همین العان لخت لختم ... خدا: به شما فکر و زبان دادیم تا اسامی را بشناسید و بر زبان آورید ... روح: هر چیزی باید به نام خودش صدا زده شود."

صدای خدا و روح قبل از محو گشتن کامل یکی می‎شوند: "کلمات به خودی خود دارای اشکال نیستند، اشکال گاهی از به کار برنده و شنونده آنهاست. در ضمن فاصله خرافات با علم کمتر از یک تار مو است!"

(نامه‎ای از تبت)

***

به تو می‎اندیشیدم

چلچله گفت:

بنشین بر بالم

من تو را پیش یارت می‎برم.

***

گاه سبز می‎گردیم و می‎زائیم.

گاه سرو می‎شویم و می‎بالیم.

گاه زرد می‎گردیم و می‎میریم.

گاه سرخ می‎شویم و می‎سوزانیم.

گه سیاه می‎گردیم و می‎گرییم.

گه سفید می‎شویم و می‎خندیم.

گه این می‎شویم، گاه آن.

گه زرد می‎شویم و می‎میریم.

گاه زنده می‎گردیم و می‎زائیم.

لطفاً اما فراموش نشود

رفت و آمدمان بهر چه باید باشد!

(حواس‎پرت)

***

باز تازه می‎گردم

این حقیقت دارد

همیشه حقیقت تازه‎اش زیباست.

تازگی این را برایم زمزمه می‎کردی:

گل من

کهنه‎گی ِ حقیقت

مثل پژمردگی توست

همه می‎دانند

گل من که گل

تازه‎اش زیباتر است

باز تازه می‎گردم

بازمی‎گردم

باز می‎گردم تو را می‎جویم

تو را می‎یابم و به تو می‎گویم

باز جهان جاندار گشت

باز قناری‎هایم نغمه خوش می‎خوانند.

آفتاب، تو ای ماه روزهای سپید

تازه‎ام گرداندی

باد، ای برنده

خبر رسان به یار من:

شوق دیدارم را.