وقتی دلتنگ تو اَم
آسمان میغرد
ابرِ دلم به راه میافتد
بر سر هر برزن و کوی
بر سر هر بوته و گل
قصه دلتنگیِ مرا میپاشد.
باید از خواب برخاست
باید دلِ تنگ را
در هر برزن و کوی
زیر هر بوته و گل
مثل بذری جای داد.
ماه و خورشید آگاهند
آسمان هم میداند
دلِ خوش
یک میلیگرمش هم کافیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر