آفتاب پشت ابر.

همیشهُ خدا از دست خودش عصبانی بود و هنگام تنبیه کردن خود جهان به فغان می‌آمد.

***

غذایش نان و پنیر بود و گاهی به حاتم طاعی هم لقمه‌ای تعارف می‌کرد.

***

هر بار که محنت دیگران غمگینش می‌ساخت چند قرصِ ضد افسردگی را با هم می‌خورد.