سوپِ پوست سوسیس.(2)
من گفتم: "من فقط میتوانم آن را به شما قرض بدهم و نمیتوانید آن را برای خود نگاه دارید!"
آنها همگی گفتند: "نه، نگاه نمیداریم" و پوست سوسیس را از دستم
گرفتند و با آن بر روی خزهها رقصیدند. پس از رقصیدن آن را در میان سبزهها برافراشتند. آنها هم میخواستند یک دیرکِ جشن ماه می داشته
باشند، و آنچه را که حالا داشتند انگار برای اینکار خلق شده بود. سپس به تزئین کردن
آن میپردازند؛ بله، حالا پوست سوسیس ظاهر خوبی پیدا کرده بود!
عنکبوتهای کوچکی به دور آن تارهای طلائی میبستند و پارچه و پرچمهای لرزانی به آن میآویختند که چنان ظریف و ریزبافت و مانند برف در زیر نور ماه سفید بودند که چشمم
حسابی درد گرفت. آنها از بالهای پروانهها رنگ برمیداشتند و بر روی ردیف سفید خطها میپاشایدند و بلافاصله گلها و الماسهائی بر روی این خطوط ظاهر میگشتند و من دیگر نمیتوانستم پوست سوسیس را تشخیص دهم. چنین دیرکِ مخصوصِ جشن ماه
می یقیقاً در جهان بیهمتا بود. و بعد عده زیادی از پریان بیلباس به جمع بقیه اضافه میگردد، این از بهترین قسمتهای جشن بود، و آنها از من برای دیدن محل زندگیشان دعوت میکنند، اما تنها از یک فاصله مشخص،
زیرا که من برای داخل شدن به خانهشان خیلی بزرگ بودم.
بعد موسیقی اجرا گشت، طوری که انگار هزار ناقوس کوچک شیشهای به صدا آمدهاند، صدا طوری پُر و شیرین بود که من فکر کردم قوها مشغول
آواز خواندناند، بله، انگار که من صدای فاخته و سار میشنیدم. در آخر طوری شده بود که انگار تمام جنگل هم با آن همصدا شده است. صدای
کودکان، بانک جرس و آواز پرنده همگی در هم ادغام شده و به یک ملودی شیرین مبدل گشتند،
و تمام این عظمت و شکوه مانند صدای سازی از دیرک، یعنی همان پوست سوسیس من برمیخواست. هرگز تصور نمیکردم که از آن این همه چیز بتواند
خارج شود. من واقعاً تحت تأثیر قرار گرفته بودم و به گریه افتادم، درست همانطور که
یک موش کوچولو میتواند از شادی زیاد گریه کند.
شب خیلی کوتاه بود! در سحرگاه نسیم ملایمی وزید، آب در سطح دریاچه به خود پیچید
و تمام آن پارچهها و پرچمهای لطیف لرزان، آلاچیقها، پلها و بالکنهای متحرکی که عنکبوتها بر روی برگ به برگِ گلها بافته بودند مانند هوا تبخیر و
ناپدید گشتند. شش پری آمدند و پوست سوسیسم را آوردند و پرسیدند آیا آرزوئی دارم که
بتوانند برایم برآورده سازند. من هم از آنها خواهش کردم به من بگویند که چگونه میتوان از پوست سوسیس سوپ پخت.
ــ ناتمام ــ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر