کسانی که در کنار دیوار می‌نشینند.

در میان شهروندان در این مورد که آیا آدم اجازه دارد به گداهائی که در کنار دیوارها می‎نشینند پول بدهدْ یک اختلاف وجود دارد و همچنین در این مورد که آیا در کلاهِ سربازانِ یک پا و کسانیکه مدام می‎لرزندْ باید سکه‎ای انداخت یا نه.

مردمی که علم اقتصاد ملی و آمار را درک می‎کنند می‎گویند: نه، نباید پول داد. زیرا اولاً مشخص شده است که بعضی از این گداها یک درآمد روزانۀ دویست مارکی دارند؛ و آدم بطور کلی اجازه ندارد هرگز صدقه بدهد، زیرا صدقه یک تحقیر و توهین به کسی است که آن را دریافت می‎کند.

این دلایل چنان متقاعد کننده‎اند که من تصمیم گرفته‎ام از حالا به بعد به گداها هر روز کمی پول بدهم.

آه؛ نه به همه؛ زیرا در غیر این صورت خودم هم کنار دیوار خواهم نشست، و بعد فقط به گدایان یک گدا افزوده خواهد گشت. اما هر روز به دو یا سه نفر پول خواهم دادْ و همیشه به کسانیکه غیرمحسوس‎ترین‎اند، کسانیکه شغل‎شان را ناشیانه انجام می‎دهند و کسانیکه به نظر می‌رسد مورد بی‎توجه‌ای واقع گشته‌اند.

زیرا من معتقدم که برای مرد جوانی که بدون تقصیر یک پایش را از دست داده استْ درآمد روزانۀ دویست مارکی هنوز بسیار کم است. و اگر هم او روزانه پنج هزار مارک به دست آورد باز هم کم است، زیرا ما با تمام هدایای‎مانْ نمی‌توانیم او را یک انسان خوشبخت سازیم.

برای مثال ژنرال لودندورف هم که در جنگ بود مطمئناً در روز حداقل دویست مارک درآمد دارد. و در ضمن او بخاطر داشتن هر دو پایش خوشحال است و یک چابکی رشک‎آور پاهایش به او اجازه می‎دهد سفرهای کوچک تفریحیِ خارج از کشور انجام دهد؛ مثلاً به سوئد یا به هلندْ و این بستگی به میلش دارد.

هر شب، وقتی من از میخانه به محل کارِ ساکتم به سمت خانه می‎روم، آنجا در کنار دیوارْ و همیشه در همان مکانْ یک پیرمرد ایستاده است و فلوت می‎نوازد. او کوچک اندام است، موهای کوتاه کردۀ سفید دارد، و یک عینک آبی به چشم زده است و با فلوت کودکانه‎اش آهنگِ گدائی می‎نوازد.

چرا من هر شب به این پیرمرد مقداری پول می‎دهم؟

من به خود اجازه می‎دهم دلیلش را با شما در میان بگذارم: من به او پول می‎دهم، چون نواختن فلوت و عینک آبی رنگ و این موی سفید و تمام اینها تا مغز استخوانم نفوذ می‎کنند. کاملاً ساده به این خاطر. این کل اقتصاد ملی و آمار است.

مردمی که از من عاقل‎ترند اظهار نظر می‌کنند: یاوه، همه‎اش نقش بازی کردن است و مرد کاملاً سالم است. این می‎تواند ممکن باشد. اما اگر او واقعاً فقط نقش بازی می‎کندْ بنابراین بازیگری تواناتر از فریدریش میتروورتسر است و علاوه بر آن یک کارگردان درجۀ یک. زیرا تمام چیزهائی که انجام می‎شود؛ این ایستادنِ بی‌تکلف، این شبح تاریک و رنجور کوبیسم‎وار در برابر دیوارِ سفیدْ یک هنر و یک شاهکارِ افسانه‎ای‎ست. من کل ایبسن‌ـ‌سیکلوس بِرام را دیده‎ام، از ابتدا تا انتها؛ ایبسن‌ـ‌سیلکوس بر من چنین تأثیری نگذاشت که حالا این پیرمرد فلوت‎زنِ شبانهْ در کنار دیوارش می‎گذارد.

در این موردْ هدیه من صدقه نمی‎باشد، بلکه یک همکاری‎ست در پرداخت سهمی از دستمزدِ بسیار اندکِ هنرمندان.

https://www.youtube.com/embed/KYxK79YW7KQ