عصرانه.(5)

عصر مرا آرام‏ساز توئی.

می‏‌بینی، من هم به یادت هستم، و چشمِ دلم به دیدارت در آن سر جهان هم که باشی عادت دارد. دست‌‏ات را دراز کنی، گرمایش را بالای سرم احساس خواهم کرد.

ــ ناتمام ــ