از دیوانه‌ای پرسیدند با چه چیز زندگی را می‌گذرانی؟
گفت: با شادی.
به او گفتند مگر در این دورانِ کرونازده جایِ شادیست؟
گفت: نه شادیِ من کرونا را به بار آورده و نه با غمگین بودنم مردم را رها خواهد ساخت.
از او پرسیدند بجز با شادی زندگی کردن دیگر چکار می‌کنی؟
گفت: برای شفای مبتلایان به کرونا و برای شادی روح افرادی که کرونا آنها را کشته دعا
می‌کنم.
از او پرسیدند آیا دعایت مستجاب هم می‌گردد و یا فقط برای سرگرمیست؟
گفت: دعا وقتی مستجاب می‌گردد که اهلش باشی؟
پرسیدند منظورت چیست؟
گفت: اگر فردِ غمگینی برای شادیِ فرد دیگری دعا کند، یا با خودش صادق نیست و یا آدم ریاکاریست. زیرا که اگر شادی خوب است، پس چرا خودش
شاد نیست، و اگر می‌توانست دعایش مستجاب گردد، چرا برای شادی خودش دعا نمی‌کند؟
به این دلیل می‌توان ادعا کرد که اگر دعاکننده اهلش نباشد دعایش بی‌اثر است.
در ضمن نباید فراموش کرد که واکسن ویروس کرونا با التماس و دعا کشف نمی‌گردد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
غلط‌گیری نوشته‌هایMar 2012 به پایان رسید. پیشنهاد امروز من به شما خواندن
دوباره داستان <جناب سروان از کوپنیک> است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر