افسوس، افسوس! اعتراف نجیب‌زادگان.

 

این داستان یک پس‌زمینهُ محرمانه دارد و از راوی هم درجهُ بالائی از رازداری می‎طلبد. خودم شخصاً از آن فقط توسطِ نقضِ فاحش پیمان‎شکنی مطلع گشتم و باید خود را متعهد می‎ساختم که آن را برای افراد غیرمجاز فاش نسازم. من هم این کار را کردم، به این نحو که به نمام قول دادم: "مطمئن باشید که من هم به همان اندازهُ رازداری شما راز نگاه خواهم داشت. من حتی فراتر از آن هم می‎روم: من فقط از اسامی کوچک خانم‎ها و آقایانِ داستان نام خواهم برد."

این داستان در خانهُ بارونِس ماگدا بازی شده بود، یک بیوهُ جوانِ عجیب با یک درکِ نسبتاً آزاد از زندگی، که حالا حلقه‎ای از آقایانِ برگزیده را برای نوشیدنِ چایِ ساعتِ پنج عصر در نزد خودش می‎دید. تعدای ستایشگر و داوطلبانِ کم و بیش امیدوار به التفاتِ بارونِس. آنها از این صحبت می‎کردند که آیا یک خانمِ مستقل مجاز خواهد بود به تنهائی با یک آقا سفر کند. و پس از تصویبِ پاسخِ آری به این پرسشِ اولیهْ خانم ماگدا باید شخصی را مشخص می‎کرد که برای سفر تابستانی به عنوان همراه و جنتلمنِ خدمتگذار خود می‎پذیرفت.

خانم توضیح می‎دهد: "من با این امتیاز آن کسی را سعادتمند خواهم ساخت که حالا به بهترین وجه از یک وضعیت دشوار سود ببرد. این مربوط به یک بازی دسته‎جمعی می‎شود که دستورالعمل آن را من در یکی از رمان‎های داستایفسکی پیدا کرده‎ام، و او آن را بعنوان یک <بازی کوتاه> توصیه می‎کند. من خود را بعنوان جایزهُ این بازی نشانده‎ام، و من همچنین نقش داور را که برنده را تعیین خواهد کرد بر عهده می‎گیرم. موافقید؟"

"البته! با هزار شادی! اما بازی اصلاً چطور انجام می‎شود؟؟"

"آقایان محترم، دقت کنید. حالا هر یک از شما با کلمات کوتاه یک داستان تعریف خواهید کرد، یک رخدادِ واقعی از زندگی خود. و حالا اولین دشواری می‎آید: کاملاً صادقانه، بدون هیچگونه پرده‎پوشی و رتوش؛ کاملاً صادقانه، همانطور که انسان وقتی با خودش صحبت می‎کند همیشه راست می‎گوید."

"خانم ماگدا، شما گفتید که این اولین دشواری‎ست. بنابراین باید دشواری دومی هم وجود داشته باشد، این دومین دشواری چیست؟"

"بله، حالا تکلیف اصلی می‎آید، و این واقعاً کمی مشکل است. هر یک از آقایان باید شرافتاً و وجداناً آن عملی را گزارش دهد که به نظر خودش یک رذالت بزرگ است. فقط یک فرد ریاکار می‎تواند به خودش این دروغ را بگوید که هرگز مرتکب هیچ رذالتی نمی‎شود. اما هسته اصلی بازی ما صداقت است. بنابراین بزک نکرده و بدون دروغ. اعتراف‎هایتان را بکنید! یک آدم رذل فردی است که از خودش هیچ رذالتی برای تعریف کردن نداند. و البته: همه چیز در این چهاردیواری باقی می‎ماند. این قولِ شرف البته برای تمام حضار صدق می‎کند. آقای هاینس آیا مایلید شروع کنید؟"

"احتمالاً برایم هیچ چاره‎ای باقی نمی‎ماند. زیرا گرچه من هیچ نمونه‎ای از پاکدامنی نیستمْ اما نمی‎خواهم اجازه دهم به بزدلی هم متهم شوم: حداقل نه در حال حاضر. من با شجاعت اعتراف می‎کنم که ابتدا در همین چند ماه پیش یک بار بزدلی کردم. من آن زمان در ایالت تورینگن پشت فرمان ماشینم بودم و بدشانسی آوردم و با یک صنعتگر جوان تصادف کردم. من او را نکشتمْ اما بدون شک بسیار آسیب رساندم. مرد جوان پشت سرم فریاد می‎کشیدْ اما من نمی‎خواستم زحمت و مشکلی برایم پیش آید، بنابراین با دو برابر کردنِ سرعتْ در نور کم شب فرار کردم. البته من بعداً بخاطر رفتارم شرمنده بودم، و امروز این عمل برایم غیر قابل درک به نظر می‎رسد. اما من مجبور بودم که بدترین عمل زندگی‎ام را تعریف کنم، و از آنجا که برایم یک چنین جایزهُ ارزشمندی دست تکان می‎دهدْ بنابراین هدف وسیله را تقدیس می‎کند. همچنین فکر نکنم که یکی از آقایان بتواند از من در صداقت پیشی گیرد."

نفر بعد در پاسخ به او می‎گوید: "ما صبر خواهیم کرد و نتیجه را خواهیم دید!" و بعد چنین ادامه می‎دهد: "من در آخرین اظهارنامهُ مالیاتی‎ام کار تقریباً قوی‎ای انجام دادم. و برای حفظِ کامل حقیقت باید بگویم که رقم 20050 بود. این مقدار گیلدن هلندی را من در یک معاملهُ کالای هلندی به دست آوردم و در اظهارنامهُ مالیاتی با کمی گستاخی بجای گیلدن هلندی نوشتم مارک آلمانی. و من همچنین واقعاً به یاد نمی‌آورم که هرگز در تمام عمر کاری شبیه به آن را انجام داده باشم."

دکتر هاینریش چنین گزارش می‎دهد: "بدترین چیزیکه من می‎توانم در مطبم بخاطر آورم موردِ زیر است: من در زیر میکروسکوپ یک باسیلوسِ جدید کشف کردم، و در این وقت شیطانِ آزمایشگر بر من چیره می‎شود، من سخت مشتاق بودم بدانم که تأثیر این باکتری چیست. و به این خاطر به زیر پوستِ بیماری که برای هدفِ کاملاً متفاوتی بیهوش ساخته بودمْ میزان معینی از آن را تزریق کردم. نتیجه: یک نوع تیفوس. البته این مرد توانست عاقبت به سختی از دست مرگ بگریزد، اما در هر حال این یک عمل رذیلانه از طرف من بود."

بازی با مراعات قوانین ذکر گشته ادامه داشت. تازه وقتی که وجدان وراج شودْ بعد انواع چیزها را برای تعریف کردن می‎داند، و اعترافِ هر نفر الهام بخش اعترافِ نفر بعدی می‎شود. در مجموع دسته‌گل زیبائی از جرم‎ها به دست آمد، و صداقت که در غیر اینصورت چنین کم به خود پاداش می‎داد پیروزی را جشن گرفته بود.

آیا همه بازی کرده‎اند؟ نه، هنوز یک نفر بازی نکرده است، مشاور کوچک اندامِ دولت به نام آیتلکونو. مگر او تا همین حالا در اتاق نبود؟ چنین به نظر می‎رسید که آقای ظریفِ کوچک اندامِ دارای شخصیتِ ضعیف از زیر بارِ بازی کردن شانه خالی کرده باشد.

اما آقای مشاور پس از دو دقیقه دوباره در اتاق ظاهر می‎شود. او فقط چند لحظه را در راهرو گذرانده بود.

"شما هنوز تعریف کردن داستان‎تان را به ما بدهکارید! فقط بخاطر نگرانی بهانه نیاورید! بفرمائید اعتراف کنید!"

"فوراً خانم گرامی. این کار را خواهم کرد. آیا باید من بزرگ‎ترین رذالت زندگی‎ام را گزارش دهم؟ من نیازی ندارم در گذشتهُ دور جستجو کنم، این رذالت کاملاً تازه است."

"آقای مشاور واضح‎تر توضیح دهید. مگر چه کار کرده‎اید؟"

"خیلی ساده، من همین حالا در راهرو به دادستان تلفن کردم و اسامی، آدرس و جرم انجام دادهُ تک تکِ آقایان را به او اطلاع دادم. احتمالاً فردا همهُ آقایان احضاریه دریافت خواهید کرد و دادگاه جنائی ما کار ارزشمندی در پیش دارد."

این اوج رذالت است!

https://www.youtube.com/embed/ZwdVcMrYUrA