ولگرد.

چرا مرده‌ها دوباره زنده نمی‌گردند.

اما این چگونه اتفاق افتاد؟ پروردگار رحیم است و پس از آفریدن انسان‎ها چنین گفت: "من نمی‎خواهم که انسان‎ها بطور کامل بمیرند، بلکه آنها باید بعد از مردن دوباره زنده شوند." و او آنها را بلافاصله بعد از خلق کردن به محلی می‎فرستد که باید در آنجا زندگی می‎کردند؛ اما خدا خودش چون هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن داشت در خانه می‎ماند. سپس او آفتاب‎پرست و مرغ جولا را می‎آفریند، و هر دو آنها مورد پسندش قرار می‎گیرند، اما نه کاملاً؛ زیرا پس از سه روز ماندن با آنها متوجه می‎گردد که چیزی در هر دو کم است. بخصوص در مرغ جولا؛ او کلمات زیادی می‎گفت، دروغ و حقیقت، و کلمات درستش کمتر بودند و کلمات دروغش بیشتر. و وقتی آفتاب‎پرست را تماشا می‎کند متوجه می‎گردد که او بسیار عاقل است و هرچه می‎گوید حقیقت دارد و اصلاً دروغگو نیست.

بنابراین در چهارمین روز به آفتاب‎پرست می‎گوید: "برو به آن محلی که من انسان‎ها را قرار داده‎ام و به آنها بگو که احتیاج به گریستن ندارند و تمام انسان‎ها پس از مرگ دوباره زنده می‎گردند."

آفتاب‎پرست می‎گوید: "باشه، من می‎رم."

و مرغ جولا پیش خدا می‎ماند. اما آفتاب‎پرست آهسته و کند می‎رفت؛ و وقتی خدا به پائین نگاه می‎کرد، این گاو هنوز هم در حال کند و آهسته رفتن بود. زیرا آفتاب‎پرست همیشه اینطور راه می‎رود و هنگام صحبت کردن هم تنبل و آهسته حرف می‎زند، و حالا چون خدا می‎دید که انسان‎ها آن پائین به خاطر مردن کاملاً ناخشنودند به درستی از دست آفتاب‎پرست عصبانی می‎شود. در این وقت او به خود می‎گوید: "آه، تو گاو کند و آهسته، آیا مگر نمی‎توانی سریع‎تر بروی؟" و کاملاً از شدت عصبانیت وحشی می‏‎گردد.

اما در این وقت تسکین می‎یابد؛ زیرا وقتی به پائین می‎نگرد عاقبت آفتاب‎پرست را در پیش انسان‎ها می‎بیند و وقتی به پائین گوش می‎دهد ــ مرغ جولا اما در کنارش بود ــ می‎شنود که چگونه آفتاب‎پرست شروع به صحبت با انسان‎ها می‎کند، و در حقیقت کاملاً تنبل و کند: "به من گفته شده است ــ به من گفته شده است ــ به من گفته شده است ..."

و هنوز همچنان در حال گفتن "به من گفته شده است" بود که پروردگار فریاد می‎کشد: "خب، پسر، پس این <به من گفته شده است> تو کی تمام می‎شود؟"

در این وقت پروردگار می‎بیند که مرغ جولا بال‎هایش را کمی گسترانده و چنین به نظر می‎رسد که قصد پرواز دارد، از او می‎پرسد: "کجا؟" و مرغ جولا می‎گوید: "هیچ کجا ... فقط می‎خواهم اندکی در این اطراف ... تو که اجازه می‎دی؟" و پروردگار می‎گوید: "خوب باشه." اما پروردگار سرش را هنوز نچرخانده بود که مرغ جولا خود را در هوا به نوسان می‎آورد و خیلی سریع به سمت پائین پرواز می‎کند ــ زیرا که او یک پرنده است ــ و قبل از آنکه پروردگار بتواند از رفتنش جلوگیری کند او در پیش انسان‎ها بود. و او درست زمانی به پائین می‎رسد که آفتاب‎پرست برای دهمین و یازدهمین بار به انسان‎ها گفته بود: <به من گفته شده است ــ به من گفته شده است.>. در این وقت مرغ جولا می‎گوید: "به ما چه گفته شده است؟ به ما گفته شده است که وقتی انسان بمیرد مانند ریشه گیاه آلوئه سپری می‎گردد و هرگز دوباره زنده نخواهد گشت!"

آفتاب‎پرست مبهوت به بالا نگاه می‎کند و می‎گوید: "دروغگو، تو داری چی می‎گی؟ به ما اما گفته شده است ــ گفته شده است ــ اما گفته شده است ... وقتی انسان‎ها بمیرند دوباره زنده خواهند گشت!"

اما انسان‎ها دیگر نمی‎توانستند حرف آفتاب‎پرست را بشنوند. زیرا آنها بلافاصله پس از تمام شدن حرف مرغ جولا با وحشت از آنجا با سرعت رفتند و همه جا خبر دادند که وقتی انسان بمیرد دیگر برایش زنده گشتنی وجود نخواهد داشت. و آفتاب‎پرست امروز هم هنوز <به ما گفته شده است ــ به ما گفته شده است> خود را می‎گوید و انسان‎ها می‎میرند و دیگر برنمی‎خیزند.

ولگرد.

از قرآن هیچ چیز نمی‎دانم

و من فقط فالاکوبه‎ام، یک ولگرد!

و شماها در روستاها و در بازارها به آواز بلند می‎خوانید:

فالاکوبهِ ولگرد! فالاکوبهِ ولگرد!

آری، او بی خانه است،

او بی لباس است،

گاوش از دشت فراری گشته؛

و موهایش به مانند کاه،

درهم و ژولیده است.

گرچه زارع نیستم،

گرچه تاجر نیستم،

و گرچه فالاکوبه یک ولگرد است:

اما آنها مرا به عروسی می‎خوانند،

چون آنها به خواننده محتاجند،

او در آنجا با یک قاضی‎القضات برابر است،

او در سالن‎های جشن و سرور

و در آلاچیق‎هائی که شما

جشن عروسی‎تان را بر پا می‎دارید،

با سلطان یکسان است.

آری، او فقیر است،

یک مشت ذرت غذای اوست،

بی خانه است،

بی لباس است،

اما با این وجود فالاکوبه ولگرد

یک سلطان است!

https://www.youtube.com/watch_popup?v=elCBktkITPc