برخیز ز خواب تا شرابی بخوریم
زان پیش که از زمانه تابی بخوریم
کاین چرخ ستیزه روی ناگه روزی
چندان ندهد زمان که آبی بخوریم. (خیام)
تو خود را عوض نمیکنی، تو همان میمانی که بودی، اما افکارت تکامل مییابند، یا بهتر است گفته
شود که افکارت تغییر میکنند، گاهی رو به سمت بالا
و گاهی رو به سوی زمین میروند. تو اما همیشه همان
میمانی که بودی، و دانستن این تو را آنقدر بالا پائین میبرد تا اینکه از خود بپرسی: بالا و پائین یعنی چه؟
بعد آب دریا به دو بخش میگردد و تو میمانی و پرسشی بی‌پاسخ. نگاهت اول به این سو و آن سوی خالی از آب میگردد و بعد درخواهی یافت که پائین و بالا چیزیست بی سر و ته و مشکلی با آن حل نمیگردد!
در این هنگام تو خود را آن سوی آب مییابی، تو خود را عوض نکردهای، تو همان ماندهای که بودی، اما دریا بی‌میان گشته و افکارت را سوار بر موجی ساخته و برای تکامل دادنشان با خود برده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر