تو برو خود را باش.

دیوانه سحری نخورده به من زنگ زده می‎گه: پیدا کردم، حیوانات به این خاطر در بعضی از کشورهای اسلامی محبوب دل‎ها نیستند چون در ماه مبارک رمضان روزه نمی‎گیرند!

و چون روزه نمی‎گیرند و از حال گرسنه بی‎خبرند بنابراین آنکه قوی‎تر است همیشه ضعفا را می‎درد.

ماهی را که نگو و نپرس، حتی بعد از به تور افتادن و هنگام مرگ هم فریاد می‎زند: آب ... آب ... آب ...، چه برسد در ماه مبارک رمضان.

خوشا به حال درختان و گیاهان سرسبز بیابان‎های عربستان که با گرفتن روزه‎های چندین ماهه و حتی چندین ساله مبدل به چوب خشک و خار و خس گشتند و سوزانده و نیست شدند!

هوا روشن شده بود، من روی کناره پنجره اتاق برای گنجشک‎ها برنج پخته شده می‎ریختم و در این حال به مرغان عشقم که غر غر می‎کردن می‎گفتم: "برای سحری کردنشونه، قول می‎دم که تا وقت افطار چیزی بهشون ندم!" آخه مرغان عشقم از گنجشک‎هائی که داخل اتاق می‎شن و قبل از خارج شدن یکی دو دور داخل اتاق می‎چرخن اصلاً خوششون نمیاد، بهتره بگم که ازشون حتی می‎ترسن. اما هنوز نمی‎دونم که از رنگ گنجشک‎ها بیشتر می‎ترسن یا از نوک مستقیم تیزشون. یا شاید هم به این خاطر چونکه اصلاً نمی‎دونن خونه و زندگی این گنجشک‎ها کجاست و خارج از این اتاق چه کار می‎کنن.

من به رفیق دیوانه‎ام می‎گویم: دوست عزیز، لطفاً مرغ‎های عشقم را مستثنی کنید! اینها با دلشان فقط یک خدا می‎شناسند و با چشم و عقلشان هم فقط یک رسول که برای آب و دانه دادن به آنها فرستاده شده، و آن رسول من هستم، تنها فرستاده‎ای که آنها از بدو تولد دیده‎اند. و آنقدر به من ایمان دارند که حتی وقتی هر بار در این ماه سیگاری می‎کشم می‎گویند: روزه‎ات قبول.

https://www.youtube.com/embed/tjRobxs6z24