چرا مُرده‌ها دوباره زنده نمی‌شوند.

اما این چگونه اتفاق افتاد؟ این ایمانا است که انسان‎ها را خلق کرد، و چون او مهربان استْ چنین گفت: "من نمی‎خواهم که انسان‎ها به طور کامل از بین بروندْ بلکه آنها باید پس از مرگ دوباره زنده شوند." و آنها را پس از خلق کردن به منطقه‎ای می‎فرستد که باید در آن زندگی می‎کردند؛ اما او خودش چون هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن داشت در خانه می‎ماند. او سپس آفتاب‎پرست و مرغ جولا را خلق می‎کند، و هر دو آنها مورد علاقه‎اش واقع می‌گردند، یعنی، کاملاً مورد علاقه‎اش واقع نگشتند؛ زیرا پس از گذراندن سه روز با آن دو متوجه می‎شود که در آنها چیزی کم است. بخصوص در مرغ جولا؛ او خیلی حرف می‎زد، راست و دروغ، و کلمات راست کم بودند و کلمات دروغ بسیار. از سوی دیگر با زیر نظر گرفتن آفتاب‎پرست متوجه می‎شود که او شعور بزرگی دارد و هر چیزی که در این سه روز گفته حقیقت داشته و هیچ دروغی در حرف‎هایش نبوده است.

بنابراین در روز چهام به آفتاب‎پرست می‎گوید: "برو به آن منطقه‎ای که من انسان‎ها را فرستاده‎ام و به آنها بگو که نیازی به گریه کردن ندارند و آنها پس از مرگ دوباره زنده خواهند گشت."

آفتاب‎پرست می‎گوید: "بسیار خوب، من می‎روم."

و مرغ جولا پیش خدا می‎ماند. اما آفتاب‎پرست آهسته آهسته راه می‎رفت؛ و هر وقت خدا به پائین نگاه می‎کرد می‎دید که حیوان هنوز هم آهسته و آهسته راه می‎رود. زیرا که آفتاب‎پرست همیشه اینطور راه می‎رود و هنگام صحبت کردن هم بسیار کُند و آهسته حرف می‎زند و این خدا را حالا واقعاً ناراحت می‌سازد، زیرا او متوجه شده بود که انسان‎ها در آن پائین به این خاطر که باید بمیرند کاملاً ناراضی‎اند. در این وقت خدا می‎گوید: "آه تو حیوانِ آهسته، آیا نمی‎توانی سریع‎تر راه بروی؟" و کاملاً عصبانی می‎شود.

اما حالا خدا خود را آرام می‎سازد؛ زیرا با نگاه کردن به پائین می‎بیند که آفتاب‎پرست عاقبت در پیش انسان‎ها است و وقتی او به پائین گوش می‎سپرد ــ مرغ جولا در کنارش بود ــ می‎شنود که چطور آفتاب‎پرست برای انسان‎ها صحبت می‎کند. و در حقیقت همانطور که گفته شد نه چندان سریع شروع به صحبت می‎کند: "به من گفته شده است ... به من گفته شده است ... به من گفته شده است..."

و مرتب "به من گفته شده است" را تکرار می‌کرد، طوریکه ایمانا فریاد می‎کشد: "خب، مردک، آیا به من‌ـ‌گفته‌ـ‌شده‌ـ‌‎استِ تو تمامی ندارد؟"

در این هنگام خدا می‎بیند که مرغ جولا کمی بال‎هایش را می‎گشاید، طوری که انگار می‎خواهد از آنجا پرواز کندْ و از او می‎پرسد: "به کجا می‎خواهی بروی؟" مرغ جولا می‎گوید: "هیچی ... من فقط می‎خواهم کمی به این کنار بروم ... تو که اجازه می‎دهی." ایمانا می‎گوید: "باشه." اما هنوز حرفش به پایان نرسیده بود که مرغ جولا در هوا به نوسان آمده بود و با سرعت رو به پائین پرواز می‎کرد ــ چون او یک پرنده است ــ و قبل از آنکه خدا بتواند او را برگرداند خیلی سریع پیش انسان‎ها بود. و او درست زمانی به پائین رسیده بود که آفتاب‎پرست برای بار دهم/یازدهم به مردم می‎گفت: "به من گفته شده است ... و به من گفته شده است." در این هنگام مرغ جولا می‎گوید:

"چه چیزی به ما گفته شده است؟ به ما گفته شده است که وقتی انسان‎ها بمیرندْ مانند ریشه گیاه آلوئه‎ورا سپری می‎گردند و هرگز زنده نخواهد گشت!"

آفتاب‎پرست مضطرب به او نگاه می‎کند و می‎گوید: "تو دروغگو، تو آنجا چه می‎گوئی؟ به ما اما گفته شده است ... اما گفته شده ... اما گفته شده است ... وقتی انسان‎ها بمیرند، دوباره زنده خواهند گشت!"

اما انسان‎ها دیگر حرف او را نمی‎شنیدند. زیرا به محض آنکه مرغ جولا کلماتش را به پایان رساندْ انسان‌ها وحشت‎زده از آنجا گریختند و همه جا اعلام کردند که بعد از مرگ دیگر برایشان زنده شدنی وجود نخواهد داشت. و امروز هنوز هم آفتاب‎پرست "به ما گفته شده است ... به ما گفته شده است" خود را تکرار می‎کند و انسان‎ها می‎میرند و دوباره برنمی‎خیزند.

https://www.youtube.com/embed/nVhNCTH8pDs