رؤیا.

شیطان در جهان می‎چرخد. نه مانند گذشته در حال به اطراف نگریستن و زیر نظر گرفتن در خیابان‎ها، جاده‎ها، بازارها، خانه‎ها، و در شکل‎های مختلف به عنوان گدا، تاجر، رامشگر، یا هر شکل دیگری که دلش می‎خواست. او با تمام وسائل نقلیه‎ای که ساختنش را به انسان‎ها آموخته بود سریع و فعال در جهان به سرعت می‎گذرد. او مانند گذشته در مناطق کوچکِ مسکونی توقف نمی‎کند، بلکه هدف و شادی‎اش مجتمع‎های بزرگ صنعتی و کارخانه‎هاست، جائیکه مردان، زنان و کودکان کار می‎کنند و تا حد مرگ جان می‎کَنند. اما دیدن این چیزها هم شیطان را راضی نمی‎سازد. خیر، او در حال پوزخند زدن به صاحبان کارخانه‎ها آموزش می‎دهد که چگونه می‎توانند از طریق یک ترکیب شیطانی از حرارت شدید، سرما، فولاد، برق و انواع ترفندهای هوشمندانه و تردستی‎ها انسان‎های شکنجه شده را غیرضروری ساخته و حذف کنند. در این وقت مردان و زنان کارگر یک بار دیگر برای آخرین بار از دروازه کارخانه خارج می‎شوند، و حالا تازه شیطان یک لذت جهنمی حقیقی می‌برد که برای شاد بودن به آن محتاج است. او در کنار دروازه کارخانه‎ها می‎ایستد و به انسان‎هائی که وجودشان دیگر در کارخانه ضروری نیست اعلامیه پخش می‎کند. زنان و مردان کارگر آن را با کمال میل می‎گیرند و درست نمی‎دانند چه اتفاقی برایشان می‎افتد.

آنها چون دیگر نه کار داشتند و نه دستمزد خاموش می‌گردند و به زودی گرسنگی می‌کشند. برخی در کشوهای آشپزخانه نان جستجو می‎کردند و در آنجا اعلامیه شیطان را می‎یابند که در آن چیزهای کاملاً عجیب اما بسیار جالب نوشته شده بود. جملات، کلمات و اعدادی که ابتدا کاملاً بدون ارتباط به نظر می‎رسیدند: چه تعداد انسان زندگی می‎کند، چه تعداد زنان، چه تعداد مردان، چه تعداد مزدوج و چه تعداد مجرد، چه تعداد کودک متولد گشته‎اند؛ چه تعداد انسان‎ها چند روز و چند ساعت کار می‎کنند، دستمزدشان تا زمانیکه وجودشان ضروری بود چقدر بوده و چگونه دستمزد کمتر گشته است، زیرا دستگاه‎ها چنان شیطانی تکامل یافته بودند که هیچ دستی، هیچ پائی، هیچ مهارتی، هیچ مغزی با بازدهی این دستگاه‎های تکامل یافته نمی‎تواست برابری کند. در پشت اعلامیه به روش‎ها و دستورالعمل‎هائی اشاره شده بود که چگونه انسان می‎تواند بدون کار و دستمزد پول اندکش را همراه با لذت بردن افزایش دهد. سیگار و الکل باید برای بی‌حس کردن گرسنگی ارزان نگاه داشته شوند. برای کاهش رقابت باید کودکان متولد نگشته کشته شوند، دستمزدها افزایش یابند و از بسیاری کارگران غیرضروری تعداد کمی کارگر ضروری بوجود آیند. زنانی که خود را تسلیم غریزه طبیعی و احساسی مرد نکنند، و کسانی که با غریزه طبیعی مسئولانه زن برای مادر شدن مخالفند باید به جهنم بروند.

مردم به زودی طبق دستورالعمل‎های شیطان زندگی خود را می‎گذراندند، اما با اینهمه احساس می‎کردند که نیرویشان کاهش می‎یابد، و آنها فقط در همه‎گیر شدن‎های خام و وحشی می‎توانستند هنوز سر و صدا به راه اندازند و خشمگین شوند. جریان نجیب زندگانی در آنها از بین رفته بود.

حالا همانطور که شیطان با تکامل یافته‎ترین ماشین در حال راندن سریع در کشور بود می‎بیند که انسان دیگر با اطاعت از دستور پر برکت الهی، در عرق چهره‎اش خوشه‎های طلائی را نمی‎برد و گاری‎های پُر بار را به انبار هدایت نمی‎کند، بلکه ماشین و تراکتورها با اطاعت از دستور پُر برکت شیطانی بر روی مزارع نفس نفس می‎زدند، تا در اینجا هم انسان‎ها را غیرضروری سازند، که آنها فقط بخاطر به سختی گذراندنِ بیمزۀ زندگی لُختشان راهزن و دزد گردند. در این وقت شیطان طوری می‎خندد که فرمان ماشین از دستش لیز می‎خورد و به یک سنگ بزرگ کیلومتر شمار کنار جاده برخورد می‎کند.

او سریع دوباره بر روی پاهای آسیب دیده‎اش بلند می‎شود. در این وقت او یک هیکل در کنار خود می‎بیند که داسی بر دوش داشت؛ لاغر و استخوانی فرو رفته در یک پالتوی گشاد. شیطان با شناختن عزرائیل می‎گوید: "هی، پدرخوانده، از من نمی‎توانی هیچ بُرِشی بدهی، اما، سوار ماشینم شو و از من بخاطر برداشت محصولی که روش عقلانیت اقتصادی‎ام در میان انسان‎های احمق برای تو آماده می‎سازد سپاسگزاری کن."

عزرائیل می‎گوید: "لعنت بر شیطان، این حرف‎های ابلهانه چیست که تو می‌گوئی! من خودم بهتر می‎دانم، من از قدیم مصرف کننده هستم، و چون فکرم منطقی‎تر از توست می‎خواهم همین حالا پیش سرور جهان بروم و از تو شکایت کنم."

در این وقت شیطان خیرخواهانه می‎خندد: "سوار شو عزرائیلِ پیر، من تو را با کمال میل نزد سرور جهان که لذتم را مانند تو سپاسگزارش هستم می‎برم." عزرائیل سوار وسیله نقلیه می‎شود، آنها در در چشم بهمزدنی تا کنار حیاط سرور جهان می‎رانند. آنجا عجیب و پر سر و صدا بود. جمعیت بی‎حسابی از انسان‎های غیرضروری گشته از مردان و زنانِ خشمگین در حال فریاد کشیدن و شکایت کردن در میان فضای گسترده موج می‎زد. برای فرشتگان با محبتِ خدمتکار سرور جهان ممکن نبود هیجان را کاهش دهند. شیطان و عزرائیل بازو در بازو ناشناخته در میان گروه ناراضیان پرسه می‎زدند. در این هنگام ناگهان یک نمایندۀ مخصوص سرور جهان ظاهر می‎شود و می‎گوید:

"شما انسان‎ها، شما را چه چیز ناآرام و ناراضی ساخته است؟ شماها باید آن را به سرور جهان اعلام کنید."

بلافاصله یک مرد لاغر رنگ‎پریده که لب‎هایش احتمالاً خنده را باید فراموش کرده باشند بر دوش دو نفر از رفقایش، طوریکه مسلط بر حاضرین گشته بود به جلو می‎آید و فریاد می‎زند:

"مرگ و شیطان، این دیگر زندگی نیست که انسان‎ها می‎گذرانند. ما آن را در دردی وحشی به پایان رساندیم، اما بشریت، بیچاره و غمگین و بدون هدف در زندگی بر روی سیاره زمین می‎لولد. توسط یک دستورالعمل شیطان سه چهارم از بشریت غیرضروری گشته است. آنچه بقیه عینی و منطقی با رسوائی و شرم تولید می‎کنند مورد نیاز نیست و مصرف نمی‎شود، ــ نه مادی و نه معنوی. تحقیر احمقانه نیروی انسانی در برابر مکانیزاسیون عمیقاً بلعیده گشته است. انسان، انسان غیرضروری گشته، تمرین نیرویش، اراده‎اش و هدف زندگیش را از دست داده است. ما نابارور شده‎ایم! بدون هیچ ترقی، هیچ  کنجکاوی، هیچ موفقیتی، هیچ شادی‎ای، هیچ انتظاری، هیچ تحققی، هیچ امیدی و هیچ عشقی! این را به سرور جهان بگو، این بر روی زمین نه دیگر زندگی‎ست و نه مرگ؛ هیچ مرگی، زیرا دیگر هیچ زندگانی‎ای وجود نخواهد داشت."

جمعیت موافقانه فریاد می‎کشید. مرگ و شیطان آهسته از میان کلافِ مردم فریادکش می‎گذرند و در نزدیک سخنران و یک ردیف از فرشتگان که راه ورود به جایگاه سرور جهان را محافظت می‎کردند می‌ایستند. در این هنگام نمایندۀ مخصوص سرور جهان می‎گوید: "صحبت‎هایتان تکاندهنده و پسندیده است. اما شماها نمی‎توانید همگی در مقابل صندلی قاضی جهان ظاهر شوید. نماینده‌ای انتخاب کنید که شکایت بشریت را در برابر او بیان کند."

فریادها به تدریج خود را از امواج جدید صدا بلند می‎سازند: "شاوا باید برود! شاوا باید برای بشریت صحبت کند! شاوا! شاوا!" در این هنگام در میان جمعیتِ فریادکش راه باز می‎شود و یک زن ظاهر می‎گردد، اندوهگین، با چهره نجیب، در خود فرو ریخته. پارچه گسترده سیاه رنگی سر و بدنش را پوشانده بود. در چین‎های این پالتو یک دختر کوچک تکیه داده و یک پسر کوچک با دست‎های به جلو دراز کرده در کنار او محکم به مادر چسبیده ایستاده بود؛ زن در آغوش خود یک بچه کوچک حمل می‎کرد. همه رنگ‎پریده، بی‎حرکت، و چنین به نظر می‎رسید که انگار در یک حالتِ خوابِ شبیه به مرگ‎اند. دوباره و دوباره نام چاوا فریاد زده می‎شود. زن تکان می‎خورد، خود را به سمت مردم هیجانزده راست می‎سازد و چین‎های پارچه سر و اندامش را برای دفاع و محافظت محکم‎تر به دور کودکانش می‎پیچد.

"شاوا، تو باید پیش سرور جهان بروی و به او بگوئی که چه بر سر ما آمده است. تو می‎توانی، هیچکس بهتر از تو نمی‎تواند. تو تمام سرنوشت را تجربه و تحمل کرده‎ای: عشق، گرسنگی و مرگ را."

در این هنگام زن چشم‎هایش را که به نظر می‎رسید به سر تا سر جهان می‎نگرند می‎گشاید و در حالی که فرزندانش را با آرامشی طبیعی به سمت خود می‎کشانَد و آنها را با خود یکی می‎سازد از میان جمعیت که برایش با احترام راه گشوده بودند به سمت نمایندۀ مخصوص سرور جهان قدم برمی‎دارد. همه متوجه گشته بودند که او با فرزندانش هنوز یک امیدواری حمل می‎کند. از دور یک صدا به گوش می‎رسد که پژواکش در فضا طنین می‎اندازد. همه چیز به ارتعاش می‎افتد.

سرورفراخوانده بود.

زن آهسته به رفتن ادامه می‎دهد و ناپدید می‎گردد. سکوت در میان فضا می‎لرزید. شیطان با شنیدن صدای سرور جهان خود را به زمین انداخته بود. مرگ بی‎اضطراب همانطور ایستاده باقی می‎ماند. هیچکس نمی‎توانست زمان را بسنجد. و بعد زن دوباره با کودکانش ظاهر می‎شود. اندام‎های انسانی در هیجانی نفس‎گیر با نگاه از او استقبال می‎کردند.

"آیا با سرور جهان صحبت کردی؟"

"من صحبت کردم. من به او نیتِ خلقتش را یادآور شدم، و به اینکه او کار و عشق و تمایل برای خوبی و برای زندگی به جهان داده است. و همانطور که من با فرزندانم لرزان ایستاده بودم یک صدای ترسناک و مهربان طنین انداخت و گفت: <تو و تمام مادران آمرزیده شده‎اید، و هیچ انسانی دیگر در کار و عشق غیرضروری نخواهد گشت.>"

سکوت برقرار می‎گردد. همه چیز محو می‌شود و نورهای درخشان در تاریکی غرق می‎گردند.

https://www.youtube.com/embed/oW0VovnyjPY