بوی بهبود ز اوضاع جهان می‌شنوم ...

سال 1395 دو روز دیگر شروع می‎شود. خدا هنوز مشغول فکر کردن بود ببیند که این سال را برای حمل کردن بر پشت کدام یک از مخلوقاتش بگذارد. مورچه اصرار داشت سال 1395 را به تنهائی حمل کند، فیل اما مخالف بود و در حال چشمک زدن به مورچه‎خوار می‎گفت: ممکن نیست! زورش نمی‎رسه! بخدا اگه بتونه حتی یک هفته از سال رو حمل کنه!

در این وقت میمون معلقی می‎زند، از شاخه درخت درست جلوی پای خدا به پائین می‎جهد، خودش را برای خدا لوس می‎کند و می‎گوید: امسال نوبت منه، خودم با گوشام شنیدم که آدما در شروع سال نو همیشه می‎گن: سال نو بر شما مبارک و میمون باد!

من ساعت یک صبح روز جمعه پدر بزرگ شدم و عیدی خودم را گرفتم، امیدوارم که سال 1395 برای شماها هم خوب شروع شود، و دل‎هایتان را از شادی پر سازد، و سلامتی را بر روح و جان‎تان محکم بنشاند و اجازه ترک کردن‎تان را حداقل تا شروع سال 1396 به او ندهد.

من شنبه و یکشنبه باید کار کنم و ممکن است نتوانم به عزیزانم زنگ بزنم و آغاز بهار را شادباش عرض کنم. اما  چه باک، شماها خوب می‎دانید که قلبم تا دم آخر با یاد عزیزانم می‎تپد، من هر لحظه با شما خوبانم به سر می‎برم، و شادی برایتان می‎طلبم ... همیشه ... تا ابد.

یک پیشنهاد مخصوص هم برای تو دارم، توئی که گاهی من را می‎خوانی، توئی که مثل منی: لبخند را فراموش نکن، از ته قلب لبخند بزن و بگذار که سال 1395 بتواند برای مردم خندان سال پر برکت و خوبی گردد.

https://www.youtube.com/embed/5OxHgkIx6Yo