بنویس به حسابم.

"مردیکه الدنگ ... انگار اینجا شهر هرته ... خجالتم نمی‎کشه ... عین گاو سرشو می‎ندازه پائین میاد تو، بعد هرچی دلش می‎خواد برمی‎داره می‎خوره! ... شیطونه می‎گه دفعه بعد بزنم دماغ و دهن گشادشو خونین و مالین کنم ..."

"حضرت آقا، لطفاً کمی به اعصابتون مسلط بشید. زن و بچه مردم در مغازه‎اند!".

من به قصد خریدن سیگار هنوز کاملاً داخل مغازه نشده بودم که مرد جوان چهار شانه‎ای با تنه زدن به من از درب مغازه خارج می‎شود. بعد از وارد شدنم صاحب مغازه با صدای بلند همچنان به دشنام دادن ادامه می‎دهد. من برای آرام ساختنش می‎گویم: "رفتار این جوان وقت خارج شدن کمی عجیب بود. ولی بد نیست که شما هم کمی آرام بگیرید، جلوی زن و بچه مردم ..."

مرد بلندتر از قبل فریاد می‎کشد: "شما هم نفستون از جای گرم بلند می‎شه! این مردیکه یک ماه است که هر روز سرشو مثل گاو پائین میندازه، داخل مغازه می‎شه، هرچی دلش می‎خواد برمی‎داره می‎خوره و بعد همینطور که سرش مثل گاو پائینه در حال بیرون رفتن می‎گه: "بنویس به حسابم". شیطونه می‎گه دفعه بعد طوری بزنم به فکش که تمام دندوناش از دهنش بریزن بیرون ... مادر ..."

بجای زن‎ها و بچه‎ها که دو گوش هم قرض گرفته و چهار گوشی و کنجکاو مشغول گوش دادن بودند من خجالت می‎کشم، اجازه نمی‎دهم که مرد دشنام دادنش را به پایان برساند و سریع می‎گویم: "حضرت آقا، خواهش می‎کنم به اعصابتون مسلط بشید، اون جوون مدت‎هاست که رفته! اما من فکر نمی‎کنم کاری که او انجام داده مستحق چنین رفتار خصمانه‎ای از طرف شما باشه. من هم اغلب پس از خرید از مغازه‎های محل زندگی‎ام می‎گم که به حسابم بنویسن و بعد سر ماه باهاشون تسویه حساب می‎کنم. این که امری معمولیه و بخاطرش آدم این همه عصبانی نمی‎شه!"

مرد از پشت محل کارش خارج می‎شود و با عصبانیت به طرفم می‎آید و می‎گوید "آقا بفرما بیرون ... نداریم"، و در حالیکه درب خروجی را نشانم می‎داد خیلی بلندتر از دو بار قبل فریاد می‎کشد: "مرد حسابی من اصلاً نمی‎دونم این ولد زنا کی هست؟ از کجا میاد؟ کجا زندگی می‎کنه؟ تو حالا هی ازش دفاع کن! انگار تنت می‎خواره ... بفرما بیرون، نداریم!"

من از رفتار مرد شگفتزده بودم و در حالیکه مغازه را ترک می‎کردم ایده‎ای مانند برق از سرم می‎گذرد. مغازه را ترک می‎کنم و پس از چند قدم داخل مغازه دیگری می‎شوم. بعد از سلام کردن مارک سیگاری را که می‎خواستم می‎گویم و در حالیکه صاحب مغازه به دنبال سیگار می‎گشت خیلی کوتاه آنچه رخ داده بود را برایش تعریف می‎کنم و پس از گرفتن سیگار در حالیکه به چشمانش نگاه می‎کردم تا بعد ادعا نکند که هنگام بیرون رفتن از مغازه سرم مثل گاو پائین بوده است می‎گویم "بنویس به حسابم" و با دزدیدن سریع نگاهم آرام از مغازه بیرون می‎روم.