سه حکایت.

یک استاد جانورشناسی به شاگردانش توضیح می‎داد که کبوتر معلق‎زن از تبار کبوتر کوهی‎ست، او می‎گفت میل پرورش‎دهندگان کبوتر طی قرن‎ها چنین پرندگانی را که گاه به گاه گرایش عجیب و غریب از خود نشان می‎دادند یک معلق بزنند را برای برای پروراندن ترجیح داده است. در نتیجه عاقبت آن حیوان عجیب و غریبی پدید آمد که به نظر می‎رسد هر از گاهی معلق زدن در هوا را وظیفه زندگی خود می‎داند. یکی از شاگردها می‎گوید: "چه بی‎مزه!" پروفسور پاسخ می‎دهد: "نه این بی‎مزه نیست. زندگی اینطور است و نمی‎توان کاریش کرد. ما حتی امروزه در نزد انسان‎ها هم چنین تکاملی را مشاهده می‎کنیم. این بهترین‎ها نیستند که بر خلاف کم‎ارزش‎ترها جان سالم بدر می‎برند، بلکه خیلی بیشتر آنهائی‎اند که بهتر از دیگران می‎توانند مانند آرتیست‎های سیرک در هوا معلق بزنند. که می‎داند نتیجه‎اش یک روز ــ اگر به این ترتیب پیش رود ــ چه موجود عجیب و غریبی خواهد گشت؟"

*

پروردگار ما کمونیست می‎گردد. او جهنم و برزخ را لغو می‎کند و برای تمام انسان‎ها محلی در بهشت در نظر می‎گیرد. همه خوشحال بودند و از سعادت ابدی لذت می‎بردند.

در این وقت چنین اتفاق می‎افتد که مرد ثروتمندی می‎میرد و وارد بهشت می‎گردد. او در ابتدا از این بابت بسیار شگفت‎زده بود، اما چنان به سرعت به وضع جدید عادت می‎کند که بزودی حتی برای انتقاد کردن چیزی در آن می‎یابد.

خدا عصبانی از او می‎پرسد: "در چه موردی شکایت داری؟"

مرد ثروتمند جواب می‎دهد: "خواهش می‎کنم من را به زمین برگردان! بهشت تو بهشت نیست. آدم اینجا کسی را در حال رنج بردن نمی‎بیند."

*

یک تبه‎کار که به تحریک ماهیت فاسد خود فرد بی‎دفاعی را به قتل رسانده و بر گناه بزرگش آگاه گشته بود پشیمان می‎گردد و برای دعا کردن به کلیسا می‎رود.

در حالیکه او عمیقاً نادم زانو زده و مشتاقانه دعا می‎کرد صدای کشیش را می‎شنود که از بالای منبر می‎گفت: "شاد باشید از اینکه ضعفا و فقیران در میان‎تان وجود دارند، زیرا آنها به شماها این فرصت را می‎دهند نیکوکار باشید، و دروازه‎های رستگاری را بر روی‎تان می‎گشایند."

فرد گناهکار با خود می‎اندیشد: "او دروغ می‎گوید! ضعفا اتفاقاً مسئول بدبختی‎مان می‎باشند. اگر قربانی من آدم ضعیفی نبود می‎توانست از خود دفاع کند و من آرامش روحم را از دست نمی‎دادم."