خبرنگار بدشانس.

قبل از آغازِ سخن باید به اطلاع‎تان برسانیم که متأسفانه خبرنگارِ دلیر ما در حال گزارشِ زنده یک عمل تروریستی در اثر انفجار کمربند انتحاریِ تروریستی که در نزدیک او ایستاده بود در برابر چشمان میلیون‎ها نفر از بینندگان ما به چند قطعه تقسیم شده، به هوا پرتاب می‎گردد و بعد از فرود آمدن بر روی زمین به خاطر برخورد سرش با لبه جوی آب بلافاصله می‎میرد.

این خبرنگارِ دلیر و بسیار کنجکاو که همیشه دلش می‎خواست با اشخاص مهمِ جهان مصاحبه کند فرصت را مغتنم شمرده و بعد از کلک زدن به فرشتۀ مقرب خدا با این ادعا که «خیلی وقت است خدا را می‎شناسد و خدا خودش بارها به او گفته هر وقت گذرش از این طرف‎ها افتاد به او هم سری بزند» مؤفق می‎گردد به دیدار خدا برود و با او مصاحبه کوتاه زیر را انجام دهد:
خبرنگار: با سلام و احترام، گرچه تقریباً همه نام شما را شنیده‎اند و شما را می‎شناسند، اما خواهش می‎کنم خود را برای آن دسته از بینندگانی که احتمالاً هنوز شما را به خوبی نمی‎شناسند معرفی کنید و بعد به ما بگوئید که آیا قبل از شما جهان وجود داشت یا اینکه شما آن را دیرتر آفریدید؟

خدا: من هم به نوبه خود به شما و بینندگان فرهیخته تلویزیون شما سلام می‎کنم. نام من خدا است و طبق آیه «یکی بود یکی نبود» بجز من و چند تا سیاره هیچکس نبود.

خبرنگار: حتماً تنهائی برایتان باید بسیار سخت و کسل کننده بوده باشد؟

خدا: خیر، ابداً اینطور نبود. همانطور که گفتم بجز من و چند سیاره چیز دیگری وجود نداشت که بدانم کسالت یعنی چه. تا اینکه روزی در حال یک قل دو قل بازی با سیارات اورانوس، نپتون و ونوس نمی‎دانم چه شد که انفجار عظیمی رخ داد و من در اثر این انفجار بیهوش گشته و به سمتی پرتاب شدم. وقتی به هوش آمدم و چشم‎هایم را باز کردم موجوداتی که تا آن لحظه ندیده بودم دورم حلقه زده و با تعجب به من نگاه می‎کردند! اول فکر کردم هنوز در عالم بیهوشی به سر می‎برم، اما بعد ... خودتان می‎دانید و هر روزه می‎بینید که حالا پس از این انفجار اوضاع چه قاراشمیش شده است!

خبرنگار: بنابراین می‎شود چنین ادعا کرد که اولین عمل تروریستی از نوع انفجاریش را شما پی افکنده‎اید؟!

خدا: خب بله، از یک منظر می‎شود از آن ماجرای وحشتناک این برداشت را کرد. اما من قسم می‎خورم که در این انفجار دست نداشته‎ام و کاملاً بیگناهم!

خبرنگار: بله بله، این را همه مجرمین پس از دستگیر شدن ادعا می‎کنند.

خدا: ای بابا، شما خبرنگاران هم که مرتب به دنبال جار و جنجال و مقصر پیدا کردنید! حالا خوب است در آن زمان شیطان هنوز وجود نداشت که شما بتوانید ادعا کنید او گولم زده بوده است. همانطور که گفتم این کار کاملاً اتفاقی رخ  داد!

خبرنگار: امیدوارم از اینکه نمی‎توانم حرف شما را باور کنم ناراحت نشوید، من خودم در اثر انفجار نزد شما هستم و نتایج آن را با چشمانم دیده‎ام، اما با کمال تعجب می‎بینم در این انفجار عظیمی که ادعا می‎کنید در حال بازی یک قل دو قل کاملاً اتفاقی و ناگهانی رخ داد به شما کوچکترین صدمه‎ای وارد نشده است؟

در این هنگام خدا طوری بلند آه می‎کشد که تمام کوه‎های کره زمین می‎لرزند و دریاهایش طغیان می‎کنند، بعد خبرنگار در حالیکه دهانش از تعجب باز شده بود می‎بیند که خدا به آرامی از روی چهره نقابی را برمی‎دارد و صورت در اثر انفجار درب و داغان شده‎اش را به او نشان می‎دهد و می‎گوید: حالا حرفم را باور می‎کنید؟ آیا فکر می‎کنید من بدون دلیل به رسولانم دستور دادم به انسان‎ها چنین القاء کنند که خدا نادیدنیست؟ اگر مردم من را با این قیافه ببینند دیگر به اندازه دهشاهی هم ستایشم نمی‎کنند و فرار را بر ماندن ترجیح می‎دهند! این نقاب را هم پسرم در صحرای سینا برای رفع بیکاری از چوب درخت مغ برایم ساخته است! به نظر من او این کار را خوب انجام داده است، نظر شما چیست؟!

خبرنگارِ کنجکاو و بدشانس ما اما دیگر صدای خدا را نمی‎شنید، او با دیدن چهره خدا  از ترس سکته کرده و با دهان باز و چشمانی از حدقه خارج گشته یکبار دیگر مُرده بود.

https://www.youtube.com/embed/3w3fD54bNvU